Σκοτεινά παραμύθια

Ας πούμε σήμερα ένα παραμύθι. Από εκείνα τα σκοτεινά, τα δυστοπικά, που, όταν ήμασταν παιδιά, μας μελαγχολούσαν αντί να μας ευφραίνουν, μας βάραιναν. Και τις νύχτες στοίχειωναν με εφιάλτες τον ύπνο μας. Που άλλοτε έμοιαζαν με παραλογές και άλλοτε με παραλλαγές των ιστοριών του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν και με χαρακτήρες βγαλμένους από τους βρώμικους δρόμους και τις τρώγλες του Κάρολου Ντίκενς. Παραμύθια σαν το «Κοριτσάκι με τα σπίρτα» του δανού συγγραφέα που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μας το επαναλάμβαναν κάθε Χριστούγεννα, κάνοντας τις παιδικές ψυχές μας να πλαντάζουν. «Για να μαθαίνουν τα παιδιά, μέσω του παραμυθιού, πόσο σκληρός μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, να διακρίνουν τις ανισότητες, να συμπονούν τους εξαθλιωμένους» μου είχαν πει κάποτε. Μάλιστα…