Διαχείριση κόστους

Θυμάστε το πρώτο κύμα της πανδημίας; Τότε που όλα ήταν νέα, τρομακτικά και μας έφερναν, με τους αγκώνες στα γόνατα και το κεφάλι τεντωμένο μπροστά, απέναντι στον Τσιόδρα και τις επόμενες κρίσιμες εβδομάδες του Χαρδαλιά. Και όταν έβγαινε ο Μητσοτάκης έκανε ρεκόρ τηλεθέασης. Με άσπρο πουκάμισο και γραβάτα, σηκωμένα τα μανίκια. Και μέναμε σπίτι ήσυχοι, πηγαίναμε για ύπνο έχοντας κατά νου ότι θα έρθει ένα στιβαρό χέρι να μας σκεπάσει. Στα social λέγαμε και ανέκδοτα για το πώς θα ήταν τα πράγματα αν τα κλειδιά ήταν στα χέρια του Τσίπρα και του Πολάκη. Και γράφαμε και αναλύσεις για τα πολιτικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων που συσπειρώνονται γύρω από την ηγεσία, η οποία καταπίνει τις κρίσεις σαν ζαχαρωτά και διάφορα άλλα. Τι εξέπεμπε τότε ο Μητσοτάκης; Πυγμή και αποφασιστικότητα. Το «Μωυσής» κυκλοφόρησε με περιπαικτική διάθεση, όμως το «πατερούλης» θα ήταν πιο κοντά στις προδιαγραφές του ρόλου. Και όλο αυτό κεφαλαιοποιήθηκε, αποτυπώθηκε στις δημοσκοπήσεις, αποθηκεύτηκε στους πολιτικούς ταμιευτήρες της κυβέρνησης.