Πλατεία πλατεία

Η πολιτική κόντρα ήταν πάνω-κάτω (και δυστυχώς) αναμενόμενη. Αρχισαν να «μαυρίζουν» οι δείκτες της πανδημίας και ξεκίνησαν επιθέσεις και αντεπιθέσεις, καταγγελίες, κατηγορίες, επιχειρήματα και πολλοί (μα πολλοί) επικοινωνιακού τύπου χειρισμοί. Ισως η αντιπαράθεση να μην ήταν τόσο εξόφθαλμα κατώτερη των περιστάσεων εάν έδειχνε ότι μπορεί να οδηγήσει κάπου μακριά από αλληλοκατηγορίες για νεκρούς και ψήφους. Εάν έδειχνε ότι δεν πρόκειται για αντανακλαστικές αντιδράσεις που στον ενάμιση χρόνο κρίσης τις έχουμε δει σε διάφορες εκδοχές μεταξύ των πολιτικά αντίπαλων στρατοπέδων. Μόνο που ακριβώς αυτά φαίνονται και στην είσοδό μας στον πέμπτο πανδημικό κύμα. Από τη μια η κυβέρνηση, που παραδέχεται προφανώς ότι δεν πάμε καλά, αγωνιά για λεπτούς χειρισμούς. Παλεύει να μείνει στο πλαίσιο για το οποίο έχει δεσμευτεί (όχι λοκντάουν, όχι ταλαιπωρία για τους εμβολιασμένους, όχι σκληρή στοχοποίηση των ανεμβολίαστων, όχι υποχρεωτικότητα για την «Ελευθερία» κ.ο.κ.) και, θεωρώντας ότι ξεμένει από εφαρμόσιμα μέτρα, επιχειρεί να τροποποιεί το μείγμα. Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση, που θεωρεί ότι δεν έχει ξεμείνει από ιδέες αλλά φταίει το Μαξίμου που δεν βλέπει μπροστά του, τα μόνα που προτάσσει είναι η δημιουργία επιτροπής «κοινής αποδοχής» και η ενίσχυση του ΕΣΥ, καταγγέλλοντας αλλά χωρίς εξηγήσεις και επιχειρήματα για τις «προτάσεις» του. Το πόσο ανούσια είναι όλα αυτά αποδείχθηκε μόλις υπήρξε στον δημόσιο διάλογο κάτι που φάνηκε κάπως ουσιώδες. Είπε ο Φίλης να αχρηστεύουμε τα πιστοποιητικά εμβολιασμού μετά τους έξι μήνες ως κίνητρο για την τρίτη δόση. Ο Μητσοτάκης δεν μπορούσε αλλιώς, χαρακτήρισε θετικό το γεγονός ότι «με κάποια στελέχη της αντιπολίτευσης μπορούμε να κάνουμε σοβαρή συζήτηση», και η Ντόρα Μπακογιάννη το συνέχισε απευθύνοντας στον Νίκο του ΣΥΡΙΖΑ πρόταση να πάνε μαζί πλατεία πλατεία, καφενείο καφενείο και χωριό χωριό να πείσουν τους πολίτες για την αναμνηστική και για την πρώτη δόση.