Στο έλεος των ζόμπι

Η πανδημία έχει ξεφύγει από τον έλεγχο. Σε όλα τα επίπεδα. Και οι προβλέψεις για το επόμενο διάστημα είναι μαύρες: επιστημονικές πηγές συγκλίνουν ότι μέχρι τα Χριστούγεννα ο αριθμός των κρουσμάτων θα είναι δυσθεώρητος, όπως και εκείνων που θα καταλήξουν στις Εντατικές, αλλά και εκείνων που θα καταλήξουν εντελώς μέσα σε αυτές. Ο κοινός παρανομαστής τους είναι ένας: δεν εμβολιάζονται. Ετσι, δεν απειλούν μόνο τους άλλους, αλλά ουσιαστικά παίζουν ρώσικη ρουλέτα: απειλούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Βλέπουν τι συμβαίνει, μετράνε κάθε μέρα θανάτους που συνεχώς αυξάνονται, ξέρουν ότι αυτοί που πεθαίνουν είναι κατά 90% επίσης αρνητές και όμως, παρ’ όλα αυτά, επιμένουν. Αν αυτό δεν το ζούσαμε και κάποιος έλεγε ότι μπορούσε να συμβεί, θα τον περνούσαν όλοι για τρελό. Αν δεν το δεις, δεν το πιστεύεις. Είναι τόσο αδιανόητο που καλά καλά δεν μπορείς να το πιστέψεις ακόμα κι όταν το βλέπεις μπροστά σου να σπέρνει καθημερινά τον θάνατο. Ακατανόητα, αναίτια, χωρίς σταματημό: όπως στις ταινίες με τα ζόμπι.