Ευθύνη και ενοχές, ηθικές αρχές και προσωπικό συμφέρον: Αλήθεια, είναι τελικά εύκολο ή δύσκολο να εθελοτυφλούμε και παράλληλα να προσπαθούμε να πείσουμε και τους άλλους ότι είμαστε αθώοι; Με αυτά τα ερωτήματα ξεκινά κανείς το ταξίδι στον κόσμο της Μπρουνχίλντε Πόμσελ (Brunhilde Pomsel, 1911-2017), που υπήρξε μία από τις γραμματείς του Γκέμπελς. Δούλεψε στο γραφείο του και μετά τον πόλεμο φυλακίστηκε, θεωρώντας ωστόσο ότι αδικήθηκε. Η ίδια διεκδικούσε άγνοια γύρω από όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τα εγκλήματα των ναζί. Λίγο πριν από τον θάνατό της, το 2016 η Πόμσελ δέχτηκε για πρώτη φορά να μιλήσει για εκείνα τα χρόνια. Το ντοκιμαντέρ «Μια γερμανική ζωή» («Ein Deutsches Leben», Blackbox Film, 2016), αυστριακής παραγωγής, έγινε η πρώτη ύλη για τον θεατρικό μονόλογο του Κρίστοφερ Χάμπτον (Christopher Hampton, 1946) «Μια Γερμανίδα Γραμματέας» («A German Life») – το ερμήνευσε το 2019 στο Λονδίνο η Μάγκι Σμιθ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή