Καταπίνοντας την κάμηλο μαζί με τον καμηλιέρη

Πρώτον δεν ξέρω πόσο συφερτική είναι η ισοτιμία του λεβ με το ευρώ και δεύτερον αγνοώ τη διαδρομή της διαφημιστικής καμπάνιας του υπουργείου Τουρισμού της Βουλγαρίας, από τη Σόφια ίσαμε τους τηλεοπτικούς δέκτες μας. Η πλημμυρίδα του συγκεκριμένου σποτ έχει κάνει το κεφάλι μου να εκραγεί. Μαζεύω τη φαιά ουσία μου με βετέξ απ’ τα πατώματα και προσπαθώ να καταλάβω. Ποιος,  με τα σωστά του, ενέκρινε την προβολή της μέσα στα σπίτια μας, να μας υπόσχεται «ασφαλείς» χειμερινές διακοπές στη χώρα που αυτή τη στιγμή παράγει περισσότερο κορωνοϊό απ’ όσους κόκκους ρυζιού παράγει ολόκληρη η Ινδοκίνα; Οι εμπορικοί δρόμοι άλλαξαν πια, δεν είμαστε, να πεις, στην εποχή του μεταξιού που εκτός από τα κατάλληλα βρακιά προϋπέθετε και επιδέξιους ρόλους. Τώρα και ο πιο σκιτζής είναι ελεύθερος να εξαφανίσει από τον χάρτη όλη τη Βόρεια Ελλάδα επί παραδείγματι, με ένα απλό νεύμα: κοκτέιλς στο χιονοδρομικό κέντρο και sex and the city στο Πομπόροβο. Από μένα είναι «ναι». Να μαζευτούμε και να πάτε. Να πάει όμως κοντά και ο νεόκοπος υπουργός μας του Τουρισμού, κ. Κικίλιας, που μέχρι χθες μας φοβέριζε να κάτσουμε σπίτι, μην κολλήσουμε τίποτα, και με το που άλλαξε πόστο, αποστρέφει το πρόσωπό του και καταπίνει την κάμηλο μαζί με τον καμηλιέρη. Από την πρόεδρο του ΕΟΤ δεν περιμένω και πολλά. Μου φτάνει να χαζεύω την εκτυφλωτική ομορφιά της κάτω από τα λιόδεντρα, στο νέο της σίριαλ. Το ΕΣΡ, όμως, πότε επιτέλους περιμένει να δικαιώσει τον ρόλο του; Να κάνει μια μικρούτσικη παρέμβαση βρε αδερφέ κι ας πάει χαμένη. Διότι για τα χαμένα είναι ο άνθρωπος ο σοβαρός και ο εντάξει. Να μην περιμένει, φερ’ ειπείν, να ξεφύγει σε κανά ριάλιτι κανά μπινελίκι για να απασφαλίσει το κόκκινο στυλό του.