Περσινά ξινά σταφύλια

Μακάρι η ευγένεια και ο πολιτισμός ενός ανθρώπου να προεξοφλούσαν και την ακρίβεια όσον αφορά τη χρήση των λέξεων και να μην έδειχναν ότι μπορεί να τις μετέρχεται σύμφωνα με τον τρόπο που βολεύει τον ίδιο σε σχέση με όσα θέλει να πει ή με τον τρόπο που θέλει να εισακουστούν. Εννοούμε τον Γιώργο Παπανδρέου που σε συνέντευξή του στην τηλεόραση την περασμένη εβδομάδα είπε ανάμεσα σε άλλα ότι αν δεν μπόρεσε να προχωρήσει σε όσα οραματιζόταν ενώ ήταν πρωθυπουργός, οφείλεται στο γεγονός ότι δεν κατόρθωσε «να σπάσει τα κατεστημένα» και ούτε λίγο ούτε πολύ τίποτε δεν μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε πολιτικό «αν δεν σπάσει τα κατεστημένα», όπως ελπίζει ή πιστεύει (δεν το θυμόμαστε ακριβώς) πως θα συμβεί αν επανεκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Επειδή ο καθένας όταν προφέρει ή ακούει τη λέξη «κατεστημένο» εννοεί ό,τι θέλει ή μάλλον ό,τι τον συμφέρει, θα έπρεπε σε οποιαδήποτε συζήτηση, και πολύ περισσότερο με έναν πολιτικό, να ξεκαθαρίζεται τι ακριβώς εννοείται με τη λέξη αυτή. Διαφορετικά, γίνεται τόσο αόριστη η λέξη αυτή που επιτρέπει όταν διαψεύδεται κανείς στις προθέσεις ή στους στόχους του, να μεταβάλλεται σε μια πρώτης τάξεως δικαιολογία.