Η χάραξη οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής τείνει να κινείται σαν εκκρεμές. Η ευφορία σχετικά με τις δυνατότητες της κυβερνητικής δράσης συνήθως ακολουθείται από αντιδράσεις, απογοήτευση και μειωμένες φιλοδοξίες. Η ρητορική «μπορώ να το κάνω» δίνει τη θέση της σε περιορισμούς και κανόνες του τύπου «δεν πρέπει να το κάνω». Εκεί βρίσκονται τώρα πολλές προηγμένες οικονομίες: ύστερα από μια περίοδο εθιστικών δαπανών, υπάρχει αυξανόμενη ώθηση κατά της κυβερνητικής δημοσιονομικής επέκτασης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή