Ο Τύπος στη γειτονική χώρα γράφει πως η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αγόρασε και τέταρτο γεωτρύπανο. Οσοι ξέρουν ότι ο σουλτάνος ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που χρησιμοποιούν κατά κόρον την εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση δεν εξεπλάγησαν από την απόπειρά του να λύσει τα μάλλον δυσεπίλυτα πια δημοσκοπικά του προβλήματα με τέτοιες κινήσεις εντυπωσιασμού.

Η δημοτικότητα του κάποτε πιο δημοφιλούς τούρκου πολιτικού κατρακυλά, ενώ τα οικονομικά προβλήματα της «περιφερειακής δύναμης» διογκώνονται σταθερά. Ακρίβεια και φτώχεια χτυπούν πλέον τα στρώματα που παραδοσιακά στήριζαν τον πρόεδρο – ειδικά την εργατική τάξη. Παρά τις υποσχέσεις του τελευταίου προς τους ψηφοφόρους του πως «όλα θα πάνε καλά», κάθε εβδομάδα οι τιμές στα σουπερμάρκετ ανεβαίνουν. Ο δε πόλεμος που έχει κηρύξει για τα χαμηλά επιτόκια ενέχει το ρίσκο της διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων σε μια χώρα όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι τεράστιο.

Το μείγμα, λοιπόν, το οποίο καλείται να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν εντός συνόρων είναι εκρηκτικό. Και δυστυχώς έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι ο μοναδικός τρόπος που γνωρίζει είναι η επιθετικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο ή αλλού. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο – επειδή, δηλαδή, είναι προβλέψιμα απρόβλεπτος – η Αθήνα πρέπει να έχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της πόσο επικίνδυνα μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα στις ήδη τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις.