Οι φθινοπωρινές εκτιμήσεις της Κομισιόν για τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας είναι πράγματι εντυπωσιακές. Οχι μόνο λόγω του ποσοστού (7,1%), αλλά και εξαιτίας της αναθεώρησης εκείνων που είχε δημοσιοποιήσει την άνοιξη η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τότε έβλεπε ανάπτυξη 4,3% για φέτος. Οι προβλέψεις των Βρυξελλών, μάλιστα, είναι καλύτερες ακόμη κι από αυτές του προσχεδίου ελληνικού του προϋπολογισμού.

Τα νούμερα, λοιπόν, μιλούν από μόνα τους. Ωστόσο, δεν αναφέρονται σε όλο το στοίχημα. Χάρη στον τουρισμό, την ανάκαμψη της ιδιωτικής κατανάλωσης και τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης η χώρα φαίνεται να έχει ευοίωνο μέλλον. Για να εξασφαλιστεί, όμως, αυτό η κυβέρνηση οφείλει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της τη σοφία της παλιάς πολιτικής ρήσης για τους αριθμούς που ευημερούν και τους ανθρώπους που δυστυχούν.

Ο ένας στόχος, της υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, φαίνεται πως έχει επιτευχθεί. Από μόνος του δεν είναι αρκετός. Οι κυβερνώντες πρέπει να φροντίσουν η θετική εικόνα των μακροοικονομικών να περάσει και στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των πολιτών. Να φανεί η ανάπτυξη, όπως λέει και το δημοσιογραφικό κλισέ, στην τσέπη του καθενός. Ακούγεται κοινότοπο, παραμένει κρίσιμο. Γιατί αληθινή επιτυχία δεν είναι οι καλές εκθέσεις, είναι η ευημερία του κοινωνικού συνόλου.