Ασταθή άλματα

Μαζεμένοι έπεσαν, για πολλοστή φορά, οι κλυδωνισμοί στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενα βαρύ τέταρτο πανδημικό κύμα σε συνδυασμό με μια μίνι, που δεν αποκλείεται να εξελιχτεί σε μάξι, ενεργειακή κρίση. Η διεθνής ταπείνωση της Συμφωνίας AUCUS και η αδυναμία ανάληψης ηγετικού ρόλου στη Διάσκεψη για το Κλίμα, που έδωσαν την εντύπωση ότι η Ενωση λίγο μετρά στο γεωπολιτικό παιχνίδι. Τα βρώμικα, και γεμάτα ψάρια, απόνερα του Brexit, που απειλούν να ρίξουν στα βράχια το ατελέστατο περσινό «σύμφωνο φιλικού χωρισμού» με το Ηνωμένο Βασίλειο και να οδηγήσουν σε εμπορικό και ίσως και σε διπλωματικό πόλεμο. Το ουγγροπολωνικό αγκάθι που χώνεται όλο και πιο βαθιά στη ραχοκοκαλιά της Ενωσης και η αναζωπύρωση του επί ενάμιση χρόνο άλυτου μετώπου με τη Λευκορωσία, πλέον και υπό στρατιωτική μορφή στα σύνορα με την Πολωνία. Η διαρκής αναβολή μεταρρύθμισης του «Συμφώνου Σταθερότητας», και γενικότερα της λεγόμενης «οικονομικής διακυβέρνησης» της Ενωσης, ώστε να συμβαδίζουν με τις πολιτικές και αναπτυξιακές ανάγκες των καιρών.