Η συμμαχία δεν είναι συγκυριακή – πρόκειται για σήμα που εκπέμπεται τους τελευταίους μήνες τόσο από το Ελιζέ όσο και από το Μαξίμου. Σε πολιτικό επίπεδο, άλλωστε, έχει ρίζες που έχουν απλωθεί σε διάφορα πεδία μέσα στις δεκαετίες που προηγήθηκαν. Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν είχε στείλει με το προεδρικό αεροσκάφος πίσω στην Αθήνα τον Κωσταντίνο Καραμανλή, το 1974. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Φρανσουά Μιτεράν είχε βασισθεί στη μεσολάβηση του Ανδρέα Παπανδρέου για την, ιστορικού χαρακτήρα, συνάντησή του με τον Μουαμάρ Καντάφι στην Ελούντα. Συνεπώς, πρόκειται για μια σύμπλευση διαρκείας που επιβεβαιώνεται σχεδόν από κάθε ηγετικό δίδυμο στην Αθήνα και το Παρίσι. Στην περίπτωση Μακρόν – Μητσοτάκη, ωστόσο, η σχέση δείχνει να γίνεται και πιο προσωπική, πρωτίστως επειδή τη σφυρηλατεί και μια κοινή ατζέντα που μπορεί να δώσει πρόσθετο βάθος στους διμερείς σχεδιασμούς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ