Ο ανεμβολίαστος αστυνομικός

Δεν μπορείς να πας για ποτό με τα ρούχα της δουλειάς. Οχι πως δεν θα σε σερβίρουν. Θα σε σερβίρουν και μπορεί να είναι και κερασμένο. Και οι υπόλοιποι θαμώνες ας κοιτάνε όσο θέλουν. Τους επιστρέφεις ένα αγριεμένο βλέμμα και μαζεύονται. Αλλά ένα υπηρεσιακό μάτι να σε πάρει, θα εκτεθείς. Καλύτερα να πάρεις την κοπελιά και να πάτε στα Everest που είναι και σαν το σπίτι σου, αλλά χωρίς τη μάνα σου. Να κάτσετε έξω, στα όρθια. Και να τους πεις να σου βάλουν την μπίρα σε πλαστικό ποτήρι, να φαίνεται ότι πίνεις καφέ. Εντάξει, δείχνει ΟΚ. Είσαι το όργανο της τάξεως που συνομιλεί με πολίτη. Συνηθισμένη εικόνα. Αλλά πόσες φορές θα το κάνεις αυτό; Είναι και που τα έχεις σιχαθεί τα Everest. Μέρα – νύχτα εκεί και με τη φόρμα της δουλειάς. Ανθρωπος είσαι, όχι ντεκόρ. Υπάρχουν και τα παγκάκια. Ναι πλέον πηγαίνουν πολλοί σε παγκάκι. Εχουν γεμίσει τα πάρκα. Σε λίγο θα εμφανίζονται με φορητές σόμπες που καίνε μπουκάλα υγραερίου. Μπορεί να ανάβουν φωτιές και να συγκεντρώνονται όλοι γύρω – γύρω. Να έρχεται καμιά φορά και ο Γρηγόρης ο Πετράκος με την κιθάρα να λένε κανένα αντάρτικο. Οχι, δεν υπάρχει πρόβλημα με την Υπηρεσία με τα αντάρτικα. Εδώ έχουν ολόκληρο πολιτικό προϊστάμενο, τον υπουργό Προστασίας Πολίτη που έκανε καριέρα επειδή τραγούδησε αντάρτικα στη σωστή ηλικία ή μάλλον τα σταμάτησε στην κατάλληλη στιγμή. Αλλά τώρα, στα σοβαρά, θα πας στο πάρκο; Τι είσαι; Παλιά ελληνική ταινία; Πάρε και πασατέμπο. Η λύση του αυτοκινήτου; Αλήθεια, δεν είναι άσχημα. Ανεβαίνεις Πεντέλη, ας πούμε, στη θέση Καραούλι. Και βλέπεις κάτω την Αθήνα όπως οι άλλοι χαζεύουν το L.A. από τους λόφους του Χόλιγουντ. Βάζεις τα ποτά, τη μουσική, έχεις φέρει και καμιά πίτσα για φαγητό. Υστερα κατεβάζεις τις ασφάλειες και τις πλάτες των θέσεων. Κερασμένα από σένα τα ποτά, κερασμένα από εκείνη τα μετά. Ενας συνάδελφος κάνει με την κοπέλα του κάτι πολύ έξυπνο. Συχνάζουν σε καφέ ιδιωτικών κλινικών. Είναι η τέλεια έξοδος για ανεμβολίαστους χωρίς rapid. Μπορείς να πας και σε δημόσιο νοσοκομείο, αλλά στις κλινικές το περιβάλλον είναι πολύ καλύτερο. Μπαίνεις στον χώρο της κλινικής και κατευθύνεσαι στο καφέ. Κανένας δεν σου ζητάει τίποτα. Παίρνεις ό,τι γουστάρεις, αράζεις στο τραπεζάκι και απολαμβάνεις για όσο σου κάνει κέφι. Σκάνε και μύτη κάτι τύποι με ορούς, κάνεις χάζι νοσοκόμες, βλέπει το μάτι κάτι διαφορετικό ρε φίλε. Και αλλάζεις κάθε μέρα. Πας για φαγητό στο Ιατρικό Κέντρο και συνεχίζεις με χαλαρό ποτό στο Ιασώ. Και άσε τα κορόιδα να παιδεύονται.