Οταν ένα βιβλίο χαράζει δρόμους για την εποχή του, η σκέψη του συγγραφέα του παραμένει πάντα επίκαιρη κι ενδιαφέρουσα για την εξήγηση των γεγονότων που ακολούθησαν και που έρχονται. Οταν βγήκε το 1992 το βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάμα «Το τέλος της Ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος» (εκδ. Λιβάνη), ο κόσμος ξαφνικά συνειδητοποίησε πως η φιλελεύθερη δημοκρατία, που αναδείχθηκε αλώβητη από τα ερείπια του κρατικού σοσιαλισμού, ήταν προορισμένη, δίχως αμφισβήτηση, παγκόσμια να θριαμβεύσει. Τριάντα χρόνια περίπου αργότερα, με τον λαϊκισμό να ισχυροποιείται, το ακραίο Ισλάμ να διεισδύει σχεδόν παντού και τις δημοκρατίες να κλονίζονται ή να παραπαίουν σε πολλές γωνιές του κόσμου, τα πράγματα δείχνουν πολύ διαφορετικά από τότε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή