Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Σας μιλά μια καπνίστρια φύσει και θέσει, που πολύ θα ήθελε να έχει ξεπεράσει αυτή την κακή συνήθεια. Δυστυχώς και πάλι, σαν εμένα, στην Ελλάδα, είμαστε πολλοί. Ομως, παραμένω αισιόδοξη ότι γενιά τη γενιά μειώνονται οι νέοι «φύσει και θέσει», καπνιστές. Στην Ελλάδα ψηφίστηκε, με κάποια χρονοκαθυστέρηση σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ο αντικαπνιστικός νόμος. Οι ψυχραιμότεροι αναγνωρίσαμε την ανάγκη αυτού του «ξεβολέματος», συνειδητοποιώντας τι σημαίνει το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους για όλους όσοι βρισκόμασταν εκεί. Μετά από λίγη γκρίνια και «επανάσταση», το τσιγάρο έξω από μαγαζιά έγινε μια νέα πραγματικότητα, μέρος της κοινωνικοποίησής μας. Κι έπειτα ήρθε ο Covid… και όταν πια ξαναβγήκαμε από τα σπίτια μας με τα πιστοποιητικά ανά χείρας, είχε ξημερώσει η μέρα που μας γύρισε πίσω στην εποχή προ αντικαπνιστικού, όσον αφορά ένα σημαντικό κομμάτι χώρων εστίασης, κυρίως μπαρ, καθώς εκεί, κάπως πιο φυσικά, προκύπτει αυτό το συγκαταβατικό νεύμα «έλα μωρέ, καπνίστε μέσα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή