Ξύλο και μπρούντζος, σπάγγος και πέτρα, μαλλί και αιχμές από σπασμένα κόντρα πλακέ. Υλικά που θα μπορούσε να βρει κάποιος στα σκουπίδια, στα χέρια του γίνονταν η πρώτη ύλη για να εξερευνήσει τα μυστικά του ρυθμού και της ισορροπίας. Τα «έντυνε» με χρώμα, χιούμορ και τους έδινε μια ποιητική χροιά. Κι ύστερα τα άφηνε να στέκονται στον χώρο ή να αιωρούνται από την οροφή – μια Δούρεια Τριήρης, μια επίκληση στην αγάπη να μας κυβερνήσει, ένας καθεδρικός ναός – κλείνοντας το μάτι πότε στους δημιουργούς της Ρωσικής Πρωτοπορίας και πότε σε εκείνους που είχαν ακολουθήσει το κίνημα Νταντά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή