Ακουσα το διάγγελμα του προέδρου Κυριάκου (δυστυχώς δεν πρόλαβα να ακούσω εκείνο που έκανε ως απάντηση ο «Λεγάμενος» μετέπειτα, αλλά είχα προλάβει να τα διαβάσω στην έγκριτη περί αυτά «Αυγή» όσα θα έλεγε, και κυρίως το «δεν πάει άλλο» αναφορικά με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη), αλλά έχω τις ενστάσεις μου. Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη στάση απέναντι στο κίνημα των αντιεμβολιαστών, αρνητών κ.λπ. Δεν την καταλαβαίνω καθόλου, πρέπει να πω. Με μέτρα περιορισμού, είναι προφανές ότι δεν γίνεται δουλειά. Δεν ιδρώνει το αφτί τους, κατά το κοινώς λεγόμενο. Και δεν το υποστηρίζω απλώς εγώ, το αποδεικνύουν και τα νούμερα. Τα προηγούμενα μέτρα για τον περιορισμό της παρουσίας των ανεμβολίαστων στους χώρους εστίασης, ελάχιστα απέφεραν. Μερικές δεκάδες ραντεβού για εμβολιασμό. Και λογικό είναι. Γιατί το σημαντικό κομμάτι αυτών των ανθρώπων ανήκει στα χαμηλότερα εισοδηματικά τμήματα της κοινωνίας. Δεν «βγαίνει» δηλαδή. Βγαίνουν εκείνοι που έχουν την οικονομική άνεση. Αλλά και αυτοί, δεκάρα δεν δίνουν για τους περιορισμούς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή