Aλλο η εξέγερση του Πολυτεχνείου, άλλο η γιορτή στην επέτειο. Διαχωρίζονται όσο περνούν τα χρόνια. Πάνω στο πρωτογενές περιεχόμενο εγκαθίστανται διαφορετικά νοήματα. Το ιστορικό συμβάν αναμορφώνεται με τις προσλήψεις του, τις πολιτικές και αισθητικές ερμηνείες που εγκαθίστανται πάνω του. Εντούτοις, αυτή είναι η λειτουργία του συμβόλου. Η διεύρυνση του γεγονότος, η εννοιοδότηση με πιο αφηρημένες ίσως, καταστατικές αξίες αλλά και με προσωπικά βιώματα. Πάνω του γίνεται μια ελεύθερη προβολή όλων των υποκειμενισμών. Ακόμα και των ιδιοτελειών ή των καιροσκοπισμών. Και το Πολυτεχνείο αποτελεί μια πυκνή και ανθεκτική συμβολική κατασκευή, που «αποθήκευσε» όλα αυτά τα χρόνια μια τεράστια ύλη από συγκίνηση, από πίστη και σφετεριστικό πάθος. Μια «στήλη», όπου η κάθε γενιά, κάθε ευαίσθητος πολίτης αλλά και κάθε «κυρ Παντελής» μπορούν να αποθέσουν μια αφήγηση, μια δοξασία. Στις συχνότατες, τελευταία, αποκαθηλώσεις του γεγονότος, διακρίνεις τον φθόνο ενός πολιτικού πουριτανισμού. Μιας λογοκριτικής «σεμνοτυφίας», πολιτικά άσεμνης, παραποιητικής και σχεδόν εκδικητικής. Για παράδειγμα, το «δεν υπήρξαν νεκροί» ή η επιμελημένη σύνδεση της γιορτής με επεισόδια και βανδαλισμούς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή