«Cui bono?». Το περίφημο λατινικό ερώτημα τίθεται συνήθως από ερευνητές που προσπαθούν να εξιχνιάσουν ποινικά εγκλήματα, μπορεί να επιστρατευθεί όμως και για γεωπολιτικά εγκλήματα, διπλωματικούς εκβιασμούς σαν αυτόν που επιχειρούσε από το καλοκαίρι ο λευκορώσος δικτάτορας Αλεξάντερ Λουκασένκο σε βάρος της ΕΕ, σωρεύοντας μετανάστες που ο ίδιος έφερνε από τη Μέση Ανατολή, και δη το ιρακινό Κουρδιστάν, στα σύνορα της χώρας με την Πολωνία – και δευτερευόντως με τη Λιθουανία και τη Λετονία. «Ποιος ωφελείται;». Γραπτές αποδείξεις δεν διαθέτουμε, ούτε πρόσβαση στις συνομιλίες ανάμεσα στον Λουκασένκο και τον ισχυρό του σύμμαχο, τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Ουδείς στην Ευρώπη όμως μπορεί να τρέφει αυταπάτες όσον αφορά τον ρόλο της Ρωσίας σε αυτή την κρίση, που φάνηκε μεν τις τελευταίες ημέρες να τείνει προς αποκλιμάκωση, μπορεί όμως να ξαναφουντώσει ανά πάσα στιγμή.   

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή