Το θέατρο του παραλόγου συχνά αντλεί υλικό από τη νεοελληνική γραφειοκρατία, και ενίοτε καταγράφονται και ρεκόρ Γκίνες. Ενα τέτοιο αφορά τη Γαύδο. Εδώ, όπως θα διαβάσετε σήμερα στα «ΝΕΑ», έχουμε τη μακροβιότερη κτηματογράφηση… όλου του πλανήτη. Κι αυτό αφού ένα τέταρτο του αιώνα μετά την κήρυξη της διαδικασίας, οι λιγοστοί κάτοικοίτης αποκτούν επιτέλους Κτηματολόγιο. Οι ευθύνες κωμικοτραγικές, μα υπαρκτές, αφορούν επτά πρωθυπουργούς και 12 υπουργούς. Και μιλάμε για ένα νησί με έκταση μικρότερη από 34 τετραγωνικά χιλιόμετρα που όμως έχει μια γεωπολιτική διάσταση που κανονικά θα έπρεπε να επισπεύσει τη διαδικασία: είναι στρατηγικής σημασίας για τον καθορισμό της ΑΟΖ. Ευτυχώς η εκκρεμότητα κλείνει. Μας θυμίζει όμως και πως απαιτούνται ακόμη να διανυθούν χιλιόμετρα για τις παθογένειες του ελληνικού κράτους. Αλλά και πως μια απόφαση δεν συνεπάγεται και λύση του, αφού στην εν λόγω κτηματογράφηση υπήρξε σκόπελος όταν φανερώθηκε πως και εδώ είχαμε πολλαπλές διενέξεις ιδιοκτητών, Δημοσίου και ιδιοκτητών ή ελλιπείς καταγραφές.

Θα πρέπει με την παραπάνω ιστορία να επιμείνουμε παρ’ όλα αυτά πως το κράτος πρέπει να είναι φιλικό με τον πολίτη. Δεν πρόκειται για μια Αόρατη Αρχή απόδοσης ευθυνών και τιμωρητικής χροιάς, αλλά το συγκροτημένο και έννομο εκείνο εργαλείο που διασφαλίζει μια εύρυθμη σχέση πολιτών, πλαισίου νόμων και συμφερόντων σφυρηλατώντας ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Ολα αυτά σε μια εποχή Ψηφιακής Επανάστασης και ταχύτατης διεκπεραίωσης των θεμάτων με τις πολύ καλές πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης στο πεδίο. Μην πάμε αντίστροφα. Ας ανοίξουμε βήμα.