Εξηγήσεις

Τα νούμερα – σύμφωνα με το μέρος της πρωθυπουργικής ομιλίας που προηγήθηκε των ανακοινώσεων – βγαίνουν. Η έκτακτη καταβολή μισού μισθού σε 100.000 περίπου ενεργούς υγειονομικούς, το «πρόσθετο» βοήθημα σε κάθε χαμηλοσυνταξιούχο, και το επίδομα σε 173.000 ανθρώπους με αναπηρία είναι – κατά τα μητσοτακικά λεγόμενα – το συμπλήρωμα μιας ολοκληρωμένης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής απέναντι στη συγκυρία. Ή αν προτιμάτε μια διαφορετική διατύπωση από το χειρόγραφο του Πρωθυπουργού: μια απάντηση στη βραχυπρόθεσμη αύξηση των τιμών χωρίς σε καμία περίπτωση να βγαίνει η κυβέρνηση από τη λεωφόρο των μεταρρυθμίσεων, μια ενίσχυση λελογισμένη που δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική ισορροπία. Η επιμονή στην πορεία που δεν ξεφεύγει από τις ράγες, βέβαια, συνοδεύτηκε κι από ανάλυση του σκεπτικού περί της αναγκαιότητας μιας επιδοματικής προσέγγισης προκειμένου να διορθωθούν οι χρόνιες αδικίες εις βάρος των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Από επιχειρήματα, δηλαδή, σαν το «ως κοινωνία το χρωστάμε, ως κυβέρνηση το θέλουμε. Το είπαμε και το κάνουμε πράξη».