Αναρωτιόμασταν για πολύ καιρό κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν αν η ψαλίδα του Ολυμπιακού από τους ανταγωνιστές του για τον τίτλο έχει κλείσει. Με 18 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο πήρε το περσινό πρωτάθλημα. Με 26 το προπέρσινο. Και η έως την Κυριακή πορεία των ομάδων άφηνε την εντύπωση πως φέτος τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Το 90λεπτο του ΟΑΚΑ ήταν διδακτικό. Οπως και εκείνο το 2-1 απέναντι στον ΠΑΟΚ στο Γ. Καραϊσκάκης. Ο Ολυμπιακός παραμένει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Παραμένει το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Δεν το αποδεικνύει επειδή πήρε δύο ντέρμπι, αυτό μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε. Αλλά γιατί σε κρίσιμες για τους αντιπάλους του καμπές, εκεί που καλούνται να δώσουν εκείνοι τις απαντήσεις, δεν τα καταφέρνουν.

 Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε να παίξει στο Φάληρο με ευνοϊκές συνθήκες. Επαιξε σε ένα άδειο γήπεδο. Και έχασε μέσα σε ένα ημίχρονο, όταν οι Ερυθρόλευκοι πάτησαν λίγο το πόδι στο γκάζι και βρέθηκαν μπροστά με 2-0 πριν πάνε στα αποδυτήρια. Και το βράδυ της Κυριακής στο Ολυμπιακό Στάδιο η ΑΕΚ είχε ευνοϊκές συνθήκες. Μπροστά στο κοινό της, με 40.000 πιστούς στις εξέδρες και με την «αίσθηση» εντός του οργανισμού της πως είναι μια σεζόν που είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό. Ή που μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια.

 Κι όμως, αν έμπαινε το δοκάρι του Μαντί Καμαρά λίγο μετά το 1-3, πιθανόν η ΑΕΚ να γνώριζε μια ακόμα συντριβή. Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που δεν… γκάζωσε. Αλλά που έχει το know how με τον Μαρτίνς – κυρίως απέναντι στην ΑΕΚ – για να κερδίζει κάθε ντέρμπι, για να αποδεικνύει πως εκείνος διατηρεί ακόμα το… παιχνίδι στα δικά του πόδια. Αν ο Ολυμπιακός είναι καλά, η ψαλίδα δεν κλείνει. Τουλάχιστον μέχρι να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο οι ανταγωνιστές του.