Οπως ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ, έτσι και ο Κώστας Χαραλάμπους των δύο μόλις ταινιών θεωρώ ότι ξεπέρασε τον μύθο Ρίντλεϊ Σκοτ. Οι ταινίες τους, «Ο Οίκος Γκούτσι» (ΗΠΑ / Καναδάς, 2021) του Σκοτ και «Λούγκερ» (Ελλάδα, 2021) του Χαραλάμπους, είναι συγκρίσιμες με ένα κοινό στοιχείο στο περιεχόμενο: τη ματαιοδοξία που κρύβεται στα σπλάχνα του πλούτου και της εξουσίας: στη μία πλευρά η οικογένεια Γκούτσι που οδηγήθηκε στην παρακμή εξαιτίας των αδυναμιών των μελών της και στην άλλη η οικογένεια Αγγελιδάκη που επίσης παρήκμασε, κι αυτή εξαιτίας της ανικανότητας των μελών της να κοιτάξουν όλα μαζί το κοινό καλό της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή