Η μεγάλη ιστορία της βίας κατά των γυναικών

Πόσα χρόνια πραγματικά συζητάμε ανοιχτά για τη βία κατά των γυναικών; Εχουν περάσει είκοσι δύο από την ανακήρυξη της 25^ης Νοεμβρίου ως διεθνούς ημέρας υπενθύμισης του χρέους μας απέναντι σε αυτό το σοβαρότατο θέμα καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά παρ’ όλα τα άρθρα, υπομνήματα, παρά τις τηλεοπτικές εκπομπές και τις ραδιοφωνικές συνεντεύξεις, η μεγάλη ιστορία της βίας που στρέφεται σε γυναίκες παρέμενε επί σειρά ετών μια «γυναικεία» υπόθεση: ένα θέμα χαμηλής πολιτικής προτεραιότητας που δεν έβρισκε τον δρόμο του στις συλλογικές προσπάθειες χάραξης πολιτικών πρόληψης και αντιμετώπισης. Αφήσαμε τα στατιστικά στοιχεία να φουσκώσουν υπερβολικά προτού ενώσουμε δυνάμεις για την καταπολέμησή της, δηλαδή επιτρέψαμε σε πολύ περισσότερες γυναίκες που είχαν ανάγκη να μας εμπιστευτούν να γίνουν στατιστικά στοιχεία. Το θέμα της βίας κατά των γυναικών, που μέχρι χθες στη χώρα μας ήταν ψηλά μονάχα στην ατζέντα ακτιβιστικών ομάδων, σχετικών με το θέμα συλλόγων και λοιπών φεμινιστικών οργανώσεων, παρέμενε στο περιθώριο ως προς το εύρος, τις διαστάσεις και την πολυπλοκότητά του επειδή δεν μπορούσε να πείσει ότι πρόκειται για φαινόμενο και όχι για κάποιου είδους δικαιωματιστικό τερτίπι, όπως πολλοί χρήστες των κοινωνικών δικτύων λατρεύουν να υποστηρίζουν.  Δυστυχώς χρειάστηκαν η πανδημία της καταφυγής στις τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας εν μέσω κορωνοϊού, δεκατρείς γυναικοκτονίες και, από την άλλη, η γενναιότητα του κινήματος #metoo, για να ανοίξει ο διάλογος. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον τώρα να γίνει ολόπλευρα.