Σιγά μη μετέδιδε τον ιό

Το εμβόλιο, το είχε αποφασίσει, δεν θα το έκανε. Δηλητήρια στο σώμα του δεν θα έβαζε. Εδώ είχε να φάει οκτώ χρόνια κρέας και θα πήγαινε να κάνει το εμβόλιο; Δεν έχει σημασία που ο Γιώργος δεν καταλάβαινε τη σύνδεση. Του αρκούσε που ο κολλητός του δεν ήταν από εκείνους τους φανατικούς, που κόβουν την καλημέρα σε όποιον δεν εμβολιάζεται. Θα μου πεις, αν δεν ήταν άνθρωπος ανεκτικός, δεν τα ήταν κολλητοί. Σαν τώρα θυμόταν που του χτύπησε την πόρτα να του ζητήσει ένα σφυρί για να κρεμάσει ένα κάδρο, λίγες ημέρες αφότου είχε μετακομίσει στο από κάτω διαμέρισμα, πριν από οκτώ χρόνια. Αρχισαν να πίνουν τις ρακές τους, να συζητάνε για τις ταινίες που αγαπούν. Είχαν ξεκινήσει και μαθήματα κατάδυσης. Kι όταν ξέσπασε η πανδημία, μια χαρά την περάσανε την καραντίνα. Πότε μαγείρευε ο ένας, πότε ο άλλος, ξενύχτια στο Netflix χωρίς το άγχος του πρωινού ξυπνήματος για τη δουλειά. Τώρα το εμβόλιο θα τους χώριζε; Ο Γιώργος ήθελε να το κάνει για να μπορεί να βλέπει τον πατέρα του που ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου. Εκείνος, πάλι, δεν σήκωνε κουβέντα. Ε, και τι που βγήκε θετικό το τεστ τις προάλλες; Οχι και να μπει σε καραντίνα για ένα βηχαλάκι και μερικά δέκατα. Μέχρι το σουπερμάρκετ θα πήγαινε, να περάσει λίγο η ώρα του, να αγοράσει και δυο-τρία πραγματάκια. Σιγά μη μετέδιδε τον ιό. Αν υπάρχει ιός δηλαδή. Και ποιος ήξερε άλλωστε ότι είναι θετικός; Ο προϊστάμενός του, στην άλλη γωνιά της Αττικής, και ο Γιώργος που θα ήταν εκείνη την ώρα στη δουλειά.