Γενικευμένη άρνηση

Ακούω και διαβάζω ότι η εν εξελίξει απογραφή διεξάγεται με εμπόδια, καθώς αρκετοί συμπολίτες μας είτε αρνούνται να παραθέσουν τα στοιχεία που τους ζητούνται, είτε και ασχημονούν έναντι των εκπροσώπων της δημόσιας Αρχής. Η στάση αυτή συνδέεται και εμπεριέχεται σε ένα γενικότερο κύμα «αντίστασης», που έχει σαφώς φουσκώσει εντός της πανδημίας και έχει ως στόχο ό,τι προέρχεται από την οργανωμένη πολιτεία. Αν για τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της πανδημίας υπάρχει τουλάχιστον, έστω και αν συχνά διαστρέφεται, η αιτιολογία υπεράσπισης κάποιων δικαιωμάτων, σχετικά με την απογραφή η αντίδραση είναι ακόμη πιο τυφλή, αφού στο στόχαστρο μπαίνει απλώς η παράθεση κάποιων «προσωπικών δεδομένων» και δεν συρρικνώνεται, δεν αγγίζεται καν, κανένα δικαίωμα. Ο Κανονισμός GDPR για την προστασία των προσωπικών δεδομένων έχει ειδικές διατάξεις για τη συλλογή και χρήση στοιχείων για στατιστικούς σκοπούς, τα στοιχεία που ζητούνται είναι εντελώς ανώδυνα – όχι απλώς δεν είναι ευαίσθητα, αλλά δεν αφορούν καν πτυχές του ατομικού βίου -, η χρήση τους είναι εμπιστευτική και γίνεται μόνο από αρμόδια δημόσια Αρχή, ενώ γενικώς η έννοια της «ιδιωτικότητας» είναι αστείο, στην εποχή μας, να αντιμετωπίζεται με όρους «άμυνας στα πάντα». Υπερπολλαπλάσια των αιτούμενων στην απογραφή στοιχείων «κυκλοφορούν ελεύθερα» μέσω του κινητού ή του υπολογιστή μας, αλλά οι διαμαρτυρόμενοι κατά του κράτους ούτε διανοούνται να αλλάξουν το smartphone τους με παλαιότερης και ασφαλέστερης τεχνολογίας.