Από το πρώτο μου ταξίδι στην Τουρκία, αρχές του 1980, χαράχθηκε στη μνήμη μου ένας ήχος. Οχι του μουεζίνη που καλούσε σε προσευχή. Αλλά των παιδιών που, σμήνη ολόκληρα, πουλούσαν λαθραία τσιγάρα Marlborough στον δρόμο και όλο το βράδυ άκουγα τις φωνές τους κάτω από το παράθυρό μου: «Μαλμπόρα, Μαλμπόρα». Την ένταση στην ατμόσφαιρα την έκοβες με το μαχαίρι, το πρωί μαθαίναμε για οδομαχίες, ξυλοδαρμούς και πυροβολισμούς ανάμεσα σε ομάδες αριστερών και παρακρατικούς και οι τιμές στα μαγαζιά άλλαζαν δυο και τρεις φορές στη διάρκεια της μέρας. Για πρώτη φορά έζησα αυτό που άκουγα σε περιγραφές των παλιών για το «κατοχικό» πληθωριστικό χρήμα, τότε που στην Αθήνα χρειαζόσουν μερικά εκατομμύρια για ένα καρβέλι ψωμί. Η τουρκική οικονομία ήταν στη δίνη μια άγριας κρίσης, με έναν πληθωρισμό που έτρεχε με τριψήφιο ρυθμό. Μετά από λίγους μήνες, ήρθε η στρατιωτική δικτατορία του Εβρέν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή