Το μακρύ ταξίδι υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση

Αν κάποιοι δεν έχουν ακούσει ποτέ για τα γραφεία ταξιδίων που προσφέρουν παράνομες υπηρεσίες μεταφοράς γυναικών σε περιοχές εκτός της χώρας ή της πολιτείας τους προκειμένου αυτές να υποβληθούν σε άμβλωση, αν δεν έχουν διαβάσει μαρτυρίες γυναικών που – κόντρα στο στίγμα, με πενιχρά εισοδήματα και καμία κοινωνικοσυναισθηματική στήριξη από το περιβάλλον τους – χρειάστηκε να καταφύγουν μυστικά σε κλινικές προκειμένου να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη, αν δεν έχουν με φρίκη πληροφορηθεί τους θανάτους λόγω επιπλοκών όσων γυναικών δεν πρόλαβαν να το κάνουν, τότε χρειάζεται όλοι μαζί να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας στον δημόσιο διάλογο σε σχέση με την αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα.  Η ιστορία, όχι των αμβλώσεων αλλά της αδειοδότησης να πραγματοποιηθούν αυτές, στις χώρες που κάτι τέτοιο είτε θεωρείται εξ’ ολοκλήρου παράνομο, είτε αξιολογείται κατά περίπτωση με τη μέγιστη πιθανή αυστηρότητα, είναι επιφορτισμένη με απώλειες, οικογενειακά δράματα, οικονομική εξαθλίωση, περιθωριοποίηση των γυναικών και απανωτές φυλακίσεις όσων τις βοήθησαν να το πράξουν.