Εισερχόμενη στον χώρο του Noguchi, γρήγορα συνειδητοποιώ ότι το μουσείο έχει συλληφθεί ως ένα εύρυθμο, ρέον «σπίτι» όπου υπάρχουν τα έργα. Γλιστρώντας μέσα στις ελάχιστα διαχωριζόμενες αίθουσες, έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στον ιδιωτικό χώρο των γλυπτών, εκεί όπου ζουν κι αναπνέουν. Ταυτόχρονα όμως νιώθεις απόλυτα ευπρόσδεκτος – νομίζεις ότι τα γεωμετρικά πλάσματα έχουν βάλει τα καλά τους κι έχουν ανάψει τους πιο εξαίσιους φωτισμούς για να υποδεχτούν με θέρμη τον επισκέπτη. Αν και είσαι σπίτι τους, ανήκεις κι εσύ εκεί!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή