Είναι το βραβείο που λατρεύουμε να μισούμε. Το Οσκαρ των εικαστικών. Εκείνο που δόθηκε σε άδεια δωμάτια στα οποία αναβόσβηναν προβολείς, σε άστρωτα κρεβάτια, σε κούκλες του σεξ ή σε ζώα σε φορμαλδεΰδη. Εκείνο που στην εποχή προ της κυριαρχίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης απασχολούσε για μέρες τις εφημερίδες, είτε για την ουσία του είτε επειδή το είχε απονείμει σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση η Μαντόνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή