Επιτέλους, υποχρεωτικότητα

Οταν μέσα στην κοινωνία δυναμικές μειοψηφίες, έστω με κίνδυνο της ζωής τους, υπονομεύουν ένα πρόγραμμα εξομάλυνσης της δημόσιας ζωής από μια κρίση (εν προκειμένω την υγειονομική κρίση), υπάρχει η ανάγκη επιβολής της ισχύος του κράτους. Τα λέγαμε και πριν από μερικές ημέρες: η συνθήκη της πανδημίας είναι έκτακτη, πολεμική. Και στον πόλεμο, το κράτος δικαιούται να επιβάλει έκτακτα μέτρα, που δεν λαμβάνουν υπόψη κάποιες από τις ελευθερίες μιας κανονικής περιόδου. Εκατό θύματα την ημέρα δεν είναι αριθμός που μπορεί να γεννήσει τον εφησυχασμό και το σήκωμα των ώμων – σημαίνουν ότι ο πόλεμος δεν εξελίσσεται καλά. Κάτι έπρεπε να γίνει. Μια λύση θα ήταν ο εμβολιασμός να  προϋπέθετε την άσκηση κάποιων δικαιωμάτων (π.χ., εργασία σε χώρους με κοινό, είσοδος στα μέσα συγκοινωνίας κ.λπ.).