Με αφορμή τις εκλογικές διαδικασίες στο ΚΙΝΑΛ, παράλληλα με τις θεμιτές αντιπαραθέσεις για την επικράτηση του ενός ή του άλλου υποψηφίου για την αρχηγία, διεξάγεται εκ των πραγμάτων και ένας διάλογος για τα κρίσιμα ζητήματα της φυσιογνωμίας και της στρατηγικής του κόμματος. Παραδόξως όμως, ο όποιος διάλογος επικεντρώνεται κυρίως στην πολιτική συμμαχιών που εικάζεται ότι σηματοδοτεί ο καθένας από τους τρεις επικρατέστερους υποψηφίους. Εάν δηλαδή με τον έναν ή τον άλλον αρχηγό το ΚΙΝΑΛ θα προσεγγίσει τη Νέα Δημοκρατία ή τον ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Ετσι όμως διεξάγεται μια συζήτηση και διατυπώνονται απόψεις, σχεδόν μονοσήμαντα, στο πολιτικό επίπεδο, το οποίο μάλιστα φαντάζει αυτονομημένο από την κοινωνική κίνηση. Αυτό βέβαια είναι απαράδεκτο για ένα κόμμα που, παρά την τρέχουσα φιλολογία περί Κέντρου, αναγνωρίζεται ακόμα στη σοσιαλδημοκρατική παράδοση, έστω και με τα ιδιαίτερα εγχώρια χαρακτηριστικά της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή