Ενδιαφέρον

Ον δε ρέκορντ, οι δύο μεγάλοι δεν ανακατεύονται στα εσωκομματικά του τρίτου παίκτη. Οφ δε ρέκορντ, η κιναλίτικη κάλπη της Κυριακής είναι αγαπημένο θέμα συζήτησης στα περισσότερα νεοδημοκρατικά και συριζαϊκά πηγαδάκια. Αφήνοντας στην άκρη την πολιτική ορθότητα, οφείλει κανείς να αναγνωρίσει πως το ενδιαφέρον αμφοτέρων των κομματικών εδρών για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά δικαιολογείται από τη μεγάλη εικόνα των δημοσκοπικών τους επιδόσεων. Είναι, για να το πούμε αλλιώς, φυσιολογικό επακόλουθο όχι μόνο των τσιμπημένων ποσοστών της Χαριλάου Τρικούπη – τα οποία οι πιο μετρημένοι αποδίδουν στο μομέντουμ της προεκλογικής περιόδου και στη συγκίνηση που προκάλεσε ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά -, αλλά και της κυβερνητικής φθοράς που καταγράφεται πλέον σταθερά στους ποιοτικούς δείκτες των γκάλοπ. Οπως και της στασιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ούτε καρπώνεται τις απώλειες του πρώτου κόμματος, ούτε δείχνει να πείθει όσους έχουν περάσει στην γκρίζα ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου. Οι αναλύσεις, λοιπόν, γαλάζιων και συριζαίων για το ποιος αρχηγός του ΚΙΝΑΛ θα συνέφερε περισσότερο το κόμμα τους έχουν αιτιακή εξήγηση.