Τρεις πόντοι έξω από τη ζωή

Υπάρχει ένα τραγούδι των αδερφών Κατσιμίχα που αισθάνεται ότι γράφτηκε για τον ίδιο. «Είμαστε ακόμα εδώ». Δεν το παίζει ο «Μελωδία» αν και έχει τόση μελαγχολία, που το λες και ορισμό του έντεχνου – το σωστό έντεχνο είναι εκείνο που το ακούς και αρχίζει να βρέχει πάνω από το κεφάλι σου. «Λάθος ραντεβού σε λάθος καφενεία και μια ζωή δυο πόντους έξω από τη ζωή. Ακόμα και αν αυτοί που θέλαμε δεν γίναμε, ακόμα και αν αυτοί που ήμαστε δεν μείναμε, είμαστε ακόμα εδώ, ψάχνοντας στα τυφλά καινούργιους τρόπους». Εντάξει, στα 70 του δεν ψάχνει καινούργιος τρόπους, αλλά καμιά φορά τον πιάνει το παράπονο που ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να φάει εκείνους τους δύο πόντους. Συνταξιούχος φιλόλογος. Προοδευτικός, δημοκράτης άνθρωπος. Με ιδέες πολύ προχωρημένες για την ηλικία του, έτσι πιστεύει δηλαδή. Συχνά, όταν μουρμουρίζει το τραγούδι, παρηγορεί τον εαυτό του λέγοντας ότι ναι, έγινε αυτός που ήθελε. Ο κόσμος φταίει που δεν έγινε όπως τον ονειρεύτηκε. Αν διαβάζετε αυτό το κομμάτι το Σάββατο, τότε έχετε live μετάδοση. Ο άνθρωπός μας πίνει καφέ, έκοψε ένα τσιγάρο στη μέση για να καπνίζει λιγότερο, ακούει δύο τύπους στο ραδιόφωνο και προσπαθεί να αποφασίσει ποιον θα ψηφίσει αύριο στο ΠΑΣΟΚ – το ΚΙΝΑΛ δεν το βάζει στο στόμα του.