«Ενιωσα να με μαγεύει ο λαϊκός κόσμος»

2001. Μια σειρά συνεντεύξεων με πρόσωπα της πνευματικής, της καλλιτεχνικής, αλλά και της πολιτικής και της εκκλησιαστικής ζωής σε σχέση με τα παιδικά τους χρόνια (Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Ευγένιος Σπαθάρης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Αναστάσιος Αλβανίας, Δόμνα Σαμίου, αλλά και πολλοί άλλοι) δημοσιευμένοι στα «ΝΕΑ» και πιο συγκεκριμένα στο ένθετο «Πρόσωπα» επόμενο ήταν να περιλάβει στους κόλπους της τον Μένη Κουμανταρέα. Μια συνομιλία, πέμπτη κατά σειρά, αν δεν κάνω λάθος, μέσα στα 45 χρόνια της φιλίας μας με τον δημιουργό του «Ωραίου λοχαγού» και της «Γυναίκας που πετάει» που ωστόσο λόγω της έκτασής της δημοσιεύθηκε στη σειρά του 2001 μόνο ένα μέρος της – και μάλιστα όχι το μεγαλύτερο. Τα γεγονότα της δημόσιας και της προσωπικής μας ζωής εξελίχθηκαν μέσα στην εικοσαετία που μεσολάβησε με τους γνωστούς ραγδαίους ρυθμούς – όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα -, ρυθμούς που η δολοφονία του Μένη Κουμανταρέα το βράδυ της 5ης προς την 6η Δεκεμβρίου του 2014 δεν μας έκανε μόνο να τους αισθανθούμε ως πιο γοργούς, αλλά τους χαρακτήρισε ανεξίτηλα για τη συνείδησή μας και ως τρομερούς και βάναυσους. Σαν ένα κεράκι στην πάντα ολοζώντανη μνήμη ενός δημιουργού που έχει «στοιχειώσει» τη νεοελληνική αναγνωστική συνείδηση δημοσιεύουμε σήμερα το ανέκδοτο μέρος της συνομιλίας του 2001, τόσο πιο συγκινητικού καθώς την τρυφερότητα τη συνδυασμένη με την αναπόληση των παιδικών του χρόνων την αναγνωρίζεις με έναν υπόγειο, σχεδόν αδιόρατο τρόπο να κυκλοφορεί σε όλο το πεζογραφικό του έργο. Μια τρυφερότητα τόσο πιο αποκαλυπτική, αφού ισόποση την αναγνωρίζεις είτε πρόκειται για μορφές ενός αδιαμφισβήτητου καλλιτεχνικού πανθέου όπως για παράδειγμα ο Κ.Π. Καβάφης και ο Δημήτρης Μητρόπουλος, άλλο τόσο «περιθάλπει» συνωμοτικά σχεδόν πρόσωπα άγνωστα, περιθωριακά ή αποδιοπομπαία είτε πρόκειται για την κυρία Κούλα, τον Ντικ τον χλωμό, τον κουρέα τον Μενέλη ή τον Χρήστο τον γιο της γυναίκας που φρόντιζε την οικογενειακή εστία του συγγραφέα. Σεβασμό που θα έλεγες ότι ο ίδιος ο Κουμανταρέας περισσότερο από ό,τι προσφέρεται σε κριτικούς και αναλυτές συνιστά ένα πρόσωπο με έτοιμα τα χαρακτηριστικά για τη σύνθεση ενός συναρπαστικού μυθιστορήματος. Είθε!