Η κυκλοφορία του καινούργιου του βιβλίου «Οι νικητές / Καρτούν» (Εκδόσεις Αιγόκερως) που περιλαμβάνει ένα θεατρικό και έναν μονόλογο, είναι μόνο η αφορμή για μία συνάντηση και συζήτηση με τον Γιώργο Μανιώτη, τον πολυγραφότερο, ίσως, συγγραφέα της γενιάς και του είδους του. Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή («Νέρων») το 1970, σε ηλικία 19 ετών. Πενήντα ένα χρόνια από τότε και περισσότερες από πενήντα καταθέσεις της γραφής του. Με ένα κοινό αναγνωριστικό το οποίο παραπέμπει σε κάτι που έλεγε ο Καραγάτσης για τους λογοτέχνες. Οτι χωρίζονται σε αυτούς που παρουσιάζουν τους ανθρώπους όπως νομίζουν ότι είναι και σε αυτούς που τους παρουσιάζουν όπως είναι στην πραγματικότητα. Ο Μανιώτης, από τα θεατρικά του όπως «Ο λάκκος της αμαρτίας» ή το «Η Κρυστάλλω ήταν άντρας» (για τα οποία κάναμε ουρές στις δεκαετίες του 1980 και 1990) έως τα διηγήματά του στα «Σαντέ της Σαπφώς», επιμένει στη δεύτερη κατηγορία. Το ίδιο και στα δύο πρόσφατα έργα του.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ