Αρκεί μια «Νίκη»; (γιατί τα σπίτια μας θα καούνε αν δεν τραγουδάμε)

«Των οικιών υμών εμπιπραμένων (ή, πιο σωστά, εμπιμπραμένων) αυτοί άδετε» μας λέει η γνωστή ρήση που μας έχει παραδοθεί από τον Αίσωπο. Ο αισώπειος μύθος είναι ο εξής: ένα χωριατόπουλο («γεωργού παις» λέει το αρχαίο κείμενο) εξέλαβε ως τραγούδι τον ήχο που έβγαζαν τα σαλιγκάρια που έψηνε στα κάρβουνα και με αγανάκτηση τούς είπε: «Ω κάκιστα ζώα, ενώ τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε». Την αισώπειο ρήση πήρε μετά και ο ιστορικός Θουκυδίδης, συνοψίζοντας, σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, την καταστροφική αδυναμία της Αθήνας να αντιληφθεί τα πραγματικά προβλήματα και να δράσει επί αυτών: «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν». Η φράση χρησιμοποιείται πολύ και στην εποχή μας, πάντα αποφθεγματικά και θυμοσοφικά: ας μην ασχολούμαστε με ασήμαντα θέματα -λέει ο εκάστοτε σχολιογράφος- ας μην «περί άλλα τυρβάζουμε», ας μην αδιαφορούμε, ας μην εθελοτυφλούμε τη στιγμή που έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρά ζητήματα, κρίσιμα για την ίδια μας την ύπαρξη.