Επτά τρόποι να διαβάσει κανείς τον Γιώργο Σεφέρη(Με αφορμή τα 50 χρόνια από τον θάνατό του)

Ἐνἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος. Ο λόγος περί του πράγματος, όχι το πράγμα μέσα στον (ορθό) Λόγο διευθετημένο. «Αυτή η φωνή που ξαναγυρίζει πάντα, χαμηλή» (Raven). Λόγος που μετέχει στην ύπαρξη, στη ζωή τού πράγματος, που σέβεται τους τρόπους του, που εκμαιεύει διακριτικά τις όποιες σημασίες του. Αυτό τον λόγο οφείλει, όσο δύσκολο κι αν είναι, να μιλά εκ μέρους όλων ο ποιητής. «Ο θαλασσινός άνεμος και η δροσιά της αυγής / υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας» (Επί σκηνής). Ο λόγος ως καταφυγή και θύλακoς εμπειρίας, δηλαδή νοήματος. Το μέγα – οντολογικά – ζητούμενο: η ελεύθερη, αυτόβουλη, προσωπική σχέση του καθενός μας, μέσα στις εκάστοτε συνθήκες, με τα πρόσωπα και τα πράγματα. Από εμάς εξαρτάται αν θα αποδεχτούμε και πώς θα διαχειριστούμε τη σχέση μαζί τους.