Η σύγκληση μιας «Συνόδου Κορυφής για τη Δημοκρατία» φαίνεται από πρώτη ματιά λογική, αν όχι και χρήσιμη: η δημοκρατία στον κόσμο διαρκώς υποχωρεί – το 2021 ήταν η πέμπτη στη σειρά χρονιά, με τις χώρες σε δημοκρατική υποχώρηση να είναι τρεις φορές περισσότερες από εκείνες που έκαναν βήματα προόδου -, τα προβλήματα είναι κρίσιμα και κοινά, άρα μια πολυμερής ώθηση μόνο καλό μπορεί να κάνει. Ο τρόπος, ωστόσο, υλοποίησης αυτής της ιδέας από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, μέσω της Συνόδου της 9ης και 10ης Δεκεμβρίου, εξουδετερώνει τα οποία πλεονεκτήματα και μοιάζει λιγότερο με θεραπεία και περισσότερο με παρωδία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή