Η σύγκληση μιας «Συνόδου Κορυφής για τη Δημοκρατία» φαίνεται από πρώτη ματιά λογική, αν όχι και χρήσιμη: η δημοκρατία στον κόσμο διαρκώς υποχωρεί – το 2021 ήταν η πέμπτη στη σειρά χρονιά, με τις χώρες σε δημοκρατική υποχώρηση να είναι τρεις φορές περισσότερες από εκείνες που έκαναν βήματα προόδου -, τα προβλήματα είναι κρίσιμα και κοινά, άρα μια πολυμερής ώθηση μόνο καλό μπορεί να κάνει. Ο τρόπος, ωστόσο, υλοποίησης αυτής της ιδέας από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, μέσω της Συνόδου της 9ης και 10ης Δεκεμβρίου, εξουδετερώνει τα οποία πλεονεκτήματα και μοιάζει λιγότερο με θεραπεία και περισσότερο με παρωδία.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ