Στη δεκαετία του 1950, στις ΗΠΑ, υπήρχε «ένας κόσμος χωριστά». Οι μαύροι, ειδικά στις Πολιτείες του Νότου, ήταν υποχρεωμένοι να ζουν σε ένα σαφώς διαχωρισμένο περιθώριο που ξεκινούσε από τα σημαντικά και έφτανε στα παραμικρά. Μπορούσαν να πάνε μόνο σε ειδικά γι’ αυτούς σχολεία που παρείχαν κατώτερη εκπαίδευση, σε κινηματογράφους αποκλειστικά «για μαύρους», περιορίζονταν σε συγκεκριμένους χώρους σε καταστήματα και εστιατόρια, δεν δικαιούνταν να καθίσουν σε όλες τις θέσεις ενός λεωφορείου, ούτε καν να πιουν νερό από όλες τις δημόσιες βρύσες. Και παρόλο που, τυπικά, είχαν δικαίωμα ψήφου από τέλος του Εμφυλίου το 1865, σχεδόν εκατό χρόνια μετά, εκεί στο Νότο, διάφοροι νομοθετικοί περιορισμοί τους απαγόρευαν να ψηφίσουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή