Μια βραδιά αδικίας…

Ο Παναθηναϊκός του Καραϊσκάκης την 5η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Και ο Παναθηναϊκός του ΟΑΚΑ, τη 12η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες. Εκείνος, του Φαλήρου, νωρίς ακόμα στη σεζόν, σε ένα αποτέλεσμα με βαθμολογικό όφελος. Αλλά με… μούτρα κατεβασμένα. Διότι εκείνο το 0-0 ήταν μαγική εικόνα. Ο Παναθηναϊκός δεν ηττήθηκε από τύχη. Και αυτός του ΟΑΚΑ χθες το απόγευμα απέναντι στην ΑΕΚ. Δίχως βαθμολογικό όφελος. Ηττημένος με 1-0. Αλλά βλέποντας το ματς με βλέμμα «καθαρό»; Η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Εκείνη που είχε αρχή, μέση και τέλος όταν πέρασε η… φουρτούνα του πρώτου δεκαλέπτου. Εκείνη που έψαξε περισσότερο ορθολογικά το γκολ. Παίζοντας με τον δικό της τρόπο. Εκείνη που αν δεν άξιζε τη νίκη, άξιζε τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας. Δεν πήρε τίποτα γιατί με κάποιον τρόπο η μπάλα δεν μπήκε μέσα στην ευκαιρία της… χρονιάς με τον Παλάσιος και τον Αϊτόρ και γιατί όλες οι άλλες φάσεις που οι Πράσινοι δημιούργησαν δεν είχαν καλή τελική προσπάθεια. Μεγαλώνει ο Παναθηναϊκός μέσα απ’ όλη τη φετινή διαδικασία. Και μεγαλώνει στα χέρια ενός προπονητή που μοιάζει επιτέλους να είναι αυτό ακριβώς που έψαχνε. Οχι… πείραμα τύπου Πογιάτος, που έριξε την ομάδα του κατηγορία. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν έξαλλος μετά το παιχνίδι γιατί η ομάδα του δεν πήρε στο γήπεδο αυτό που δικαιούνατν βάσει εικόνας. Και γιατί ο Παναθηναϊκός που έχει στο μυαλό του και που… θυμάται είναι κυρίαρχος απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Μέσα από τέτοιες βραδιές όμως είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς σύντομα θα μπει σε ένα μονοπάτι σωστό. Τι σημαίνει το σωστό; Να διεκδικεί μεγάλες νίκες σε ντέρμπι και φυσικά να διεκδικεί τίτλους.