Η αυτοτέλεια της φύσης ως πεδίου με τους δικούς του αιτιώδεις καθορισμούς και θεμελιώδεις νόμους αποτέλεσε έναν από τους βασικούς διανοητικούς μετασχηματισμούς που συνόδευσαν τη νεωτερικότητα. Ηταν η παραδοχή της αυτοτέλειας της φύσης, ακόμη και όταν οι ίδιοι οι επιστήμονες έσπευδαν να συμπεριλάβουν και κάποια εκδοχή θείας πρόνοιας και διάνοιας, που απελευθέρωσε την ανάπτυξη αυτού που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «επιστήμη».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή