Η Μεσόγειος μετά τη Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή

Στον απόηχο της Διάσκεψης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP26) στη Γλασκώβη, η εκπόνηση πολιτικών μετάβασης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας γίνεται επιτακτική. Η δέσμευση της πλειονότητος των κρατών του πλανήτη να εκπληρώσουν τους στόχους της Συμφωνίας των Παρισίων επαναφέρει την ανάγκη για επιτάχυνση των έργων παραγωγής, αποθήκευσης, μεταφοράς και διανομής καθαρής ενέργειας. Η ανάπτυξη της αναγκαίας διασυνδεσιμότητας αποτελεί πρόκληση διακυβέρνησης, τόσο των θεσμών που θα τις διέπουν, όσο και των αγορών που θα τις χρηματοδοτούν. Ενώ η πανδημία, η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση πιέζουν τις στρατηγικές επιλογές της Ευρώπης και της γειτονίας της, η συσχέτιση της διασυνδεσιμότητας και της ενέργειας γίνονται κεντρικοί πυλώνες διπλωματίας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση καθίσταται αρωγός στη νομοθέτηση της διακυβέρνησης της κλιματικής και ψηφιακής μετάβασης των κρατών – μελών της και του διεθνούς εμπορίου, μέσω δομών ως προς το χρηματοοικονομικό ρίσκο της κλιματικής αλλαγής, και την εμπορία των εκπομπών ρύπων. Συνδυάζει το «καρότο με το μαστίγιο» για να προωθήσει την ανάπτυξη, την καινοτομία και τη μετάβαση σε ένα νέο οικονομικό μοντέλο.