Καλομαθημένοι

Oσους μας παρέλαβε η αρχή της δεκαετίας του ’60 ως εφήβους για να μας παραδώσει στα τέλη της σε νεανική ηλικία, έστω και με τη μεσολάβηση της χούντας, που ήθελε τέσσερα ακόμη χρόνια για να «ολοκληρωθεί», μπορούμε να λογαριαζόμαστε μια ιδιαίτερα τυχερή γενιά κατά τούτο: Ηταν τόσα τα σημαντικά πολιτικά, κοινωνικά και καλλιτεχνικά γεγονότα στον κόσμο ολόκληρο, και στον τόπο μας αναμφισβήτητα, ώστε δεν υπήρχε περίπτωση ακόμη και ο πιο ανυποψίαστος ή μακάριος να φανταστεί πως όταν θα αναπολούσε μετά από χρόνια τη ζωή του, θα το έκανε απαριθμώντας «κατακτήσεις» που θα είχανε ως σημείο αναφοράς τον ίδιο και τα έργα του. Ηταν τόσο καταλυτικά όσα συνέβαιναν σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και στον τόπο μας, όπως σημειώσαμε, ώστε δικαιολογημένα ο καθένας να λογαριάζει πως το «βιογραφικό» του θα μπορούσε να συγκροτηθεί με αναφορά την προσωπική του ένταξη, πρακτική ή πνευματική, είτε επρόκειτο για τους «Λαμπράκηδες» είτε για το «Πέρσι στο Μάριενμπαντ» του Αλέν Ρενέ, και δευτερευόντως αν έχτισε ένα σπίτι, αν έγραψε ένα βιβλίο ή αν έκανε διακοπές στη Θάσο, στη Σαντορίνη ή στις Μαλδίβες. Οσους μάλιστα είχανε αντίστοιχες φιλοδοξίες φάνταζαν στα μάτια μας ως αποδιοπομπαίοι μικροαστοί που το μέλλον θα τους έκανε να οικτίρουν τους εαυτούς τους, ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα είχαμε δικαιωθεί όσον αφορά τις επιλογές μας.