Πριν από έναν ακριβώς χρόνο, με αφορμή αντιδράσεις γονέων στα υγειονομικά μέτρα που λαμβάνονταν τότε κατά της πανδημίας, θυμήθηκα, και θύμισα, το γνωστό ποίημα του λιβανέζου ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν «Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου, είναι οι γιοι και οι κόρες, της λαχτάρας της ζωής για ζωή. Δημιουργούνται μέσα από εσένα, αλλά όχι από εσένα. Και αν και βρίσκονται μαζί σου, δεν σου ανήκουν…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή