Πίσω από τον αφορισμό «δεν είναι αληθινός ηγέτης», που στοχεύει στην απαξίωση πολιτικών, υποκρύπτεται μια βασική παραδοχή: ότι η ηγεσία εξαρτάται αμιγώς από την προσωπικότητα του ηγέτη. Αν, δηλαδή, ένας πολιτικός δεν έχει τα χαρίσματα ενός Ανδρέα Παπανδρέου ή ενός Κωνσταντίνου Καραμανλή, δεν είναι αληθινός ηγέτης. Πρόκειται για μια παραδοχή που έχει καταρριφθεί στο πεδίο της κοινωνικής ψυχολογίας. Ενώ η προσωπικότητα ενός ηγέτη δεν είναι άνευ σημασίας, η ηγεσία είναι πρωτίστως μια ομαδική διαδικασία που εξαρτάται από μια συγκεκριμένη κατάσταση, από τα χαρακτηριστικά των ακολούθων και από συμπεριφορές του ηγέτη που δεν εδράζονται απαραίτητα στην προσωπικότητά του. Μόνο υπό αυτό το πρίσμα μπορούν να κριθούν οι προοπτικές ηγεσίας κάποιου, συμπεριλαμβανομένου του Νίκου Ανδρουλάκη.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ