Κάποτε είχα διαβάσει ότι η πρώτη παρουσίαση της εφεύρεσης που λέμε «κινηματογράφο» σε λαϊκό κοινό, ήταν με ένα φιλμάκι διάρκειας δευτερολέπτων τραβηγμένο στατικά από έναν σιδηροδρομικό σταθμό, που κατέγραφε την άφιξη ενός τρένου. Και πως οι θεατές, βλέποντας σε ένα μεγάλο πανί το τρένο να έρχεται καταπάνω τους, τρόμαξαν και φώναζαν λες κι ήταν αληθινό. Καμιά φορά εύχομαι να ήταν έτσι τα social media, να είναι σαν σινεμά που έχει μάχες με αγωνία που τρως τα δάχτυλά σου και που τινάζεσαι από τις δονήσεις του dolby surround όταν κάνει μπαμ και μπουμ αλλά, ΟΚ, είναι ψεύτικο. Στα social media οι μάχες δεν είναι και τόσο αστείες πια και σίγουρα δεν είναι ψεύτικες. Ταυτοτικά πάθη κάθε λογής ακόμη και κάτω από συνταγές μαγειρικής. Δείτε, ας πούμε, τι γίνεται με το ΚΙΝΑΛ, τις αντεγκλήσεις παπανδρεϊκών και ανδρουλακικών, με όλο το θεατράλε πασοκοταυτοτικό τους κι αυτοί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή