Πολιτικά άστρα ή πολιτικοί αστερίσκοι;

Η αεργία ως επαγγελματική προϋπόθεση της πολιτικής καριέρας. Μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος στελεχώνεται από ανθρώπους που δεν έχουν καμιά εργασιακή εμπειρία, δεν έχουν διαβιώσει ούτε μια μέρα στη βιοποριστική ανασφάλεια, δεν έχουν απολυθεί ποτέ ή δεν φοβήθηκαν ποτέ καμιά απόλυση-απόρριψη. Δεν τους έχει κακομιλήσει ποτέ κανένας συνεργάτης, προϊστάμενος (πιεσμένος συχνά κι ο ίδιος από κάποιον άλλον), δεν έχουν νιώσει ποτέ κανένα δίλημμα που να συσχετίζει την προσωπική αξιοπρέπεια με την απόλυση και την εργασιακή συνέχεια με τη σιωπή. Και οι δύο ηθικές ζώνες είναι εξαιρετικά επιδραστικές στη διαμόρφωση του χαρακτήρα κάποιου. Δεν έχει συμβεί σε όλους, σίγουρα έχει συμβεί σε διπλανούς μας. Καμιά φορά το να σου ρίξουν το φταίξιμο για το λάθος ή την αργοπορία, το να φανείς εσύ ο ένοχος για να αθωωθεί κάποιος άλλος, αγγίζει τα όρια της ταπείνωσης, της προσωπικής μείωσης, σίγουρα της πίκρας, την οποία πρέπει να διαχειριστείς. Μια τέτοια δύσκολη, αντιφατική, άνιση διαβίωση, μια επαγγελματική εμπειρία «κινδύνων», εκπαιδεύει. Κατανοείς τον άλλον βαθύτερα, διαβλέπεις το μείζον, παίρνεις αποφάσεις που ενσωματώνουν την αντίθετη άποψη, μειώνεις τον εγωισμό, την οίηση. Μαθαίνεις να συνθέτεις όχι μόνο τη δουλειά σου με τη δουλειά των άλλων, αλλά τον εγωισμό σου με τον εγωισμό, τις κρυμμένες ευαισθησίες, τα συμπλέγματα των άλλων. Μεγάλη εκπαιδευτική εμπειρία.