«Οι ήττες είναι εδώ, αλλά η μεγάλη ήττα δεν θα έλθει»

Ο τραγουδιστής Γιώργος Μεράντζας κάθεται πλάτη στο μπαρ του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου όπου κάνει τα λάιβ του τις Κυριακές. Και ξαφνικά δύο χέρια τού κλείνουν από πίσω τα μάτια. Είναι η Μάγδα Φύσσα. «Και αυτό είναι το ωραιότερο δώρο. Που ήλθε να με ακούσει αυτή η γυναίκα» μού λέει ο ίδιος. Η δική μας συνάντηση είναι πιο συνηθισμένη, σε καφέ στο Σύνταγμα, την ώρα που μια μικρή πορεία μαθητών τελειώνει. Πορεία για τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ο Μεράντζας είναι ένα ανοιχτό βιβλίο. Οι μισές σελίδες του όμως γράφονται στα Πράμαντα, εκεί όπου διατηρεί τον ξενώνα του, αλλά και ένα μοντέλο ζωής ζηλευτό πλάι στη φύση. Μιλάει με ενθουσιασμό και ευαισθησία, αλλά και σκωπτικότητα. Εχει κάνει τα τελευταία χρόνια ένα ιδιότυπο come back με νέο δίσκο, εμφανίσεις. Η «Δίκοπη ζωή» που έχει τόσο έξοχα ερμηνεύσει, ακούγεται πάλι στα λάιβ πολλών καλλιτεχνών. Αγαπιέται από τις παρέες ξανά με όσα είπε από τον Θάνο ή τον Λεοντή κ.τ.λ. Μα ο Μεράντζας αγαπιέται και από τον κόσμο της επαρχίας. Λέει και δημοτικά. Ταξιδεύει συνεχώς. Και πιστεύει στην αλληλεγγύη, το αντάμωμα, τους φίλους. Ενας στοχαστικός άνθρωπος που κράτησε μεγάλο μέρος της αρχικής του σπίθας.