Η νέα κρίση

Το δίλημμα στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου είναι ένα: Κάνουμε κάτι για τον πληθωρισμό ή τον αφήνουμε να περάσει μόνος του ως πρόβλημα. Πρόκειται ξεκάθαρα για ψευτοδίλημμα. Οταν έχεις ένα πρόβλημα εκτιμάς με ασφάλεια την έντασή του, αφαιρείς τις πολιτικές ή ιδεολογικές σου παρωπίδες και πέφτεις πάνω του να το αντιμετωπίσεις. Κι όμως κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες, σαν να βρίσκονται σε ύπνωση. Σαν να είναι κουρασμένες και να αναρωτιούνται εάν είναι αλήθεια αυτό που τους συμβαίνει. Γιατί πλέον το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η πανδημία. Πλέον οι δυτικές οικονομίες έχουν εισέλθει στην εποχή του υψηλού πληθωρισμού, που απειλεί να απορροφήσει μεγάλο μέρος από την μεταπανδημική ανάκαμψη. Το καμπανάκι ότι πλέον είμαστε σε νέα κρίση, αυτή του πληθωρισμού, χτύπησε την περασμένη Παρασκευή. Την ώρα που στην Ελλάδα διαπιστώναμε με έκπληξη ότι ο τιμάριθμός τον Νοέμβριο έφτασε στα επίπεδα του 2010, στο 4,8%, στις ΗΠΑ διαπίστωναν με ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη ότι ο δικός τους πληθωρισμός έχει γυρίσει στο 1982, φτάνοντας το 6,8%. Οι Δημοκρατικοί μέσα στο Σαββατοκύριακο – όχι οι Ρεπουμπλικάνοι ή τραμπιστές – ζήτησαν την άμεση παρέμβαση της αμερικανικής ομοσπονδιακής τράπεζας.